ወደ ብላቴ ስንሄድ ከፍል ፪

መጋቢት ፩፭  ፩፱፰፫ አ.ም.  ስድስት ሰዓት ከ ሃያ ሰባት ደቂቃ

ወደ ብላቴ ስንሄድ ከፍል ፪

"It's been too hard living, I am afraid to die

Cos I don't know what's out there beyond the sky"

From Sam Cooke's song A change is gonna come

ከትናንት ወደዛሬ የተማሪዎች ስሜትና ባጠቃላይ ነገሮች ከረር ና መረር እያሉ የሄዱ መስሎ ተሰምቶኛል:: በየደቂቃውና ሰኮንዱ በተማሪዎች ውስጥ አዳዲስ ጥያቄዎች ይፈጠራሉ:: ዛሬ ጠዋት ለሀገራችን የምንዘምት ከሆነ እኛም የምንጠይቀው ጥያቄ ይሟላልን የሚል አስተያየት ሰማሁ:: ሌሎችም ብዙ አይነት ጥያቄዎቹ እየተንሸራሸሩ ነው::  የ ጅጤሳ ዲን የሆኑት ዶክተር ተክለ ፅዮን የመሩት አጠቃላይ ስብሰባ ከጠዋቱ ሶስት ሰዓት ጀምሮ በመሰብሰቢያው አዳራሽ ዉስጥ ተደረገ:: በርካታ ጥያቄዎች ከተማሪዎች ወደ ዲኑ ጎረፉ:: የጥያቄዎቹ ይዘት ማሰልጠኛ የምንሄድበት ቀን ይራዘም ከሚለው ለዘብተኛ መሰል አስተያየት ጀምሮ  ወደ ማሰልጠኛ ከመሄዳችን በፊት የደርግ ባለስልጣኖች ይውረዱ እስከሚለው ንዴት የተቀላቀለበት ጥያቄ ይደርሳል:: በሕልሜ ነው የመሰለኝ:: ዲኑ አብዛኛውን ጥያቄ አልመለሱትም:: በእርግጥ "በቀጥታ ለበላይ አካል አስተላልፋለሁ" የሚለውን ሐረግ ወደ መቶ ግዜ ደጋግመው ተናግረዋል:: ለማንኛውም በስብሰባው መጨረሻ ላይ በአዳራሹ የተሰበሰቡት የጤና ሳይንሱ ተማሪዎች በሙሉ ባንድነት ባሰሙት ጩሄትና ጭብጨባ  የታጀበ አስተያየት በአንድ ነባር ተማሪ ተወረወረ::  "የአዲስ አበባ ዩኒቨርሲቲ ተማሪዎች የዘመቱ ስለመሆናቸው በቂ ማስረጃ እስካላገኘን ድረስ የትም አንንቀሳቀስም!!" ከ ግማሽ ሰዓት በሁዋላ ማለትም ከቀኑ ሰባት ሰዓት  በዚሁ አዳራሽ ውስጥ እንደገና ስብሰባ ይካሄዳል:: ዶክተር ተክለፅዮን ከመንግስት ምክር ቤት ጋ ተነጋግረው የሚሰጡንን ምላሽ ለመስማት ይመስለኛል.....

ከጠዋት ጀምሮ በሰማይ ላይ የተንጣለለው ደመና አልገፈፈም:: እኔን ጨምሮ ብዙ ተማሪዎች ወደየት እንደምንሄድ አንወቅ እንጂ እቃችንን በሻንጣ ሸክፈናል:: አንዳንዱ ተማሪ የተጠቀጠቀ ሻንጣ ይዞ ከ ጤና ሳይንሱ ግቢ ሲወጣ ይታያል:: እንደማስበው ለክፉም ለደጉም ጅማ ያለ ወዳጅ ዘመዱ ጋ ውድ የሚላቸውን እቃዎች ለማኖር ነው:: ከዚህም በላይ ቅድም ስብሰባው ላይ ከጥቂት አልባሳትና ጫሞች በቀር የምትይዙት ዕቃ እንዳይኖር ተብለናል:: 

በያንዳንዱ ልብ ውስጥ ያለውን መገመት ቢያያዳግተኝም ቢያንስ ሁሉም የማየው ፊት የከፋውና የቀፈፈው መሆኑን ግን እርግጠኛ ነኝ:: እኔ ራሴ ቀፎኛል:: እንደበፊቱ ፈታ ልል አልቻልኩም:: ተማሪዎች በየኮርነሩና ጥጋጥጉ ተሰባስበው የሚያወሩት ስለዘመቻው ብቻ ነው::  በአንዳንዶቹ ስብሰባዎች ላይ እኔም ራሴ እየተካፈልኩ እንደሌሎቹ ሁሉ አስተያየት እሰጣለሁ:: እንደአብዛኛው ተማሪ ሁሉ የዘመቻውን ሃሳብ አልደገፍኩትም....

ከቀኑ ሰባት ሰዓት ደረሰ:: ስብሰባም ተደረገ:: ስለስብሰባው ዝርዝር መግባት ሳያስፈልገኝ ማለት የምችለው ነገር ዶክተር ተክለ ፅዮን እኛን ከዘመቻ ለማስቀረት የሚያስችል ኃይል አልነበራቸውም:: ከመንግስት ምክር ቤት ያመጡት ምንም አይነት ምላሽ አልነበረም:: በቃ በማንኛውም ሁኔታ ወደ ውትድርና ማሰልጠኛ እንድንሄድ ተውስኗል:: የወሰነውን እግዚአብሔር ይይለት! ስብሰባው ያለምንም መደምደሚያ ተበተነ:: አሁን የምሬን ነው: ልቤን የሆነ የተደበላለቀ ስሜት ተሰማው:: ከዚህ በሁዋላ በእርግጥም ውሳኔው የግል እንደሆነ ገባኝ:: የቡድንም ሆነ አጠቃላይ ስብሰባ ዋጋ የለውም:: ምን ባደርግ ይሻለኛል? ምናልባት አብዛኛው ተማሪ ወደሚለው ማድላት ሳይሻለኝ አይቀርም:: ግን ሌላው ተማሪ የወሰነውን እንዴት ማወቅ ይቻላል?  ለመወሰን ተቸገርኩ:: ምክንያቱም መሄድም መቅረትም አደገኛ ነው:: 

በዚሁ ቀን ምሽት ላይ ወደመመገቢያው አዳራሽ ከጉዋደኞቼ ጋር እራት ልንበላ ስንገባ ወጥ ታወጣልኝ የነበረችው ሴት ፊቱዋ ሃዘን የተላበሰ ብቻ ሳይሆን አይኑዋ አብጦ ስታለቅስ የነበረ መሆኑን ይናገራል:: ይህንን ብረዳም ዘወትር ከወጥ ቤቶቹ ጋር እንቀላለድ ስለነበር " እንግዲህ የመሰነባበቻውን ከወጡ በደንብ" አልኩዋት:: "እባክህ ተወኝ" ብላ እምባዋን እንደገና ዘረገፈችው......